Een van de dingen die op ons verlanglijstje stonden was mijn (Renske) oma en Remi's omi te ontmoeten. De titel omi heeft oma gekregen bij de geboorte van haar eerste achterkleinkind Daniël, om de verwarring tussen oma's niet te groot te maken werd dit omi, voor ons reden om dit uiteraard over te nemen. Door haar gezondheid is omi niet in staat geweest om Remi thuis te bezoeken, en door herstellen van de bevalling (van remi en mijzelf)is Remi nog niet in staat geweest naar omi te gaan, hoewel we erg moe zijn van het trouwfeest besloten we vanmiddag hals over kop om naar oma te gaan. Morgen zou het weer sterk verslechteren en het trouwfeest deed mij beseffen dat een flinke rit achter het stuur zitten erg zwaar is en alleen met Remi te gaan misschien te gevaarlijk (qua verkeer) kan zijn. De behoefte om oma te zien was voor mij erg sterk.
Zonder iemand te informeren kwamen wij de kamer van omi binnengestapt, tante Hetty en Simon waren ook op bezoek. Met Remi op de arm kwam ik de kamer binnen en omi zat er precies goed voor om hem in 1 soepele beweging aan te nemen. Omi had Remi vast en met geen enkele mogelijkheid zou Remi uit haar armen vandaan kunnen glippen! Wat was dit een mooi moment om mee te mogen maken! En wat was omi blij! Een heerlijk moment, omi hield Remi vast tot ze niet meer kon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten