Spanning

Het begint toch echt spannend te worden, wetende dat Brammetje ergens volgende week echt geboren gaat worden maakt het extra spannend allemaal. De gynaecoloog had uitgelegd dat vroeger de baby gewoon wat groot werd geboren (dus grote baby's bleven ook tot 42 weken of misschien langer zitten), maar ondertussen weet men uit ervaring dat het voor grote baby's beter is om niet te lang te blijven zitten. Als de baby zich dit weekend nog aankondigt kan ik gewoon bevallen met behulp van onze verloskundige en anders moet ik me maandagochtend 7 uur melden.


Wat mij overigens grote opluchting gaf is dat brammetje groot is in alle opzichten, hij zal vast ook mollig zijn maar naast een relatief groot hoofdje en rompje heeft hij ook lange benen. Ik was een beetje bang dat ik hem vetgemest had....gelukkig maar ik ben overigens met 14 kg ook niet extreem aangekomen (voor een zwangerschap).


Na een supersnelle bloedafname in het ziekenhuis zijn we naar huis gegaan, daar heeft Michel nog even zijn brood gesmeerd en toen is hij naar zijn werk gereden, ik ben toen diverse mensen gaan informeren, waaronder de verloskundige en de familie. Wat fijn is het om ondanks dat oma in het verzorgingshuis zit goed contact met haar te hebben ik heb ook haar uiteraard geïnformeerd dat vind ze fijn om te weten. Zowel oma en ma bidden voor ons, ondanks dat ik zelf niet religieus ben waardeer ik dat ze op die manier mij willen steunen.


Na een boterham en bankhangen ben ik nog even naar de supermarkt gereden, ik heb speciaal voor Linda beschuit in huis gehaald want zij zal de geboortetraktatie van ons niet lekker vinden.


Na het boodschappen doen even een kopje thee gedronken met Ria,en op mijn liefst gevraagd of ze de babykamer wilde stoffen en dat heeft ze gedaan en ook gelijk het bedje opgemaakt zodat Brammetje er gelijk in kan.